Nants ingonyama bagithi Baba !

Voor de mensen die de titel niet kennen, moeten dit maar eens uit volle borst hardop gaan zingen ! De letterlijke vertaling is: Hier komt een leeuw, Vader. Gaan er al bellen rinkelen? Ja ? Nee? Kijk dan ons filmpje maar eens !

Donderdag (29 april) zijn we mee op out-reach geweest, dat was weer leuk! Hoewel we iets later waren vertrokken omdat de auto ‘in onderhoud was’, gewoon stuk dus. Op de heenweg zijn we voor het eerst heel dichtbij echte armoede gekomen.. Er liep een vrouw met jong kind op haar rug langs de weg die we een lift gaven. Haar verhaal was heftig, ze woonde bij haar broer en zijn vrouw een heel eind verder weg, maar na het overlijden van haar broer had ze ruzie met die vrouw gekregen en was ze het huis uit gezet/gegaan. Ze was nu te voet, omdat ze geen geld had voor een bus, zonder spullen, op weg naar Kilosa, wat nog echt ver was, om bij haar zus te gaan wonen. Inge en ik wilde haar wat geld geven maar vonden dit moeilijk inschatten. Gelukkig toen wij dit met de dames van het ziekenhuis overlegde zeiden zij dat ze ook al wat wilde geven. Dus uiteindelijk is ze een eind verderop met wat geld van ons weer uitgestapt. Zo kon ze in ieder geval goed haar zus bereiken en wat eten en drinken halen onderweg. Wij hobbelden nog een stuk verder door de modder. Steeds meer modder... en toen zat de auto vast. Dus wij eruit en schuilen voor de regen onder een bananenboom. Joke stond, raar genoeg, enorm te genieten omdat het extreem Afrikaans voelde dat de auto vast zat in de blub en je ging staan wachten onder een bananenboom.  Uiteindelijk maar naar het dorp gelopen want het was nog maar een klein stukje en even later was de auto er al weer! Toen een tijdje goed doorgewerkt met wegen en vaccineren en toen weer de auto in voor de terugweg. Dit ging inclusief een lifter met tassen, enorme zakken kolen, een enorme tros bananen en een levende kip (die Inge pas ontdekte toen ze in de auto stapte en hij op haar af kwam, na het gegil van Inge heeft de chauffeur de kip achter de andere spullen gelegd..). Eenmaal terug bij ons guesthouse.... waren Joke’s ouders en zus gearriveerd!! Super fijn! Daar hebben we vervolgens de komende dagen mee gereisd.

De ‘reis’ begon gewoon in ons mooie dorpje Mikumi. Op vrijdag eerst Frans, Marlies en Jannie het ziekenhuisterrein laten zien, waar de doctoren die zelf ook al ervaring met de zorg in Tazania (maar dan 30 jaar geleden) hadden, natuurlijk veel te enthousiast van werden. ’s Middags naar Green en Mikumi zelf geweest; langs de kerk, de markt en de winkels gelopen om hen het leven van hier te laten zien. Vooral Jannie, die nog nooit in Afrika was geweest, was heftig onder de indruk van de hitte en de chaos, terecht.

Zaterdag al vroeg naar Mikumi National Park gegaan, daar wat uren met een gids door het park gereden en wat was het mooi! Ongeveer in onze achtertuin ligt een prachtig stuk natuur; grote groene vlaktes met bergen in de verte en een boel beesten!! Veel impala’s (antilopen), giraffen, rare vogels, wilde beesten, buffels, apen en zebra’s. De hoogtepunten waren toch wel de nijlpaarden, de buffels en olifanten! We hebben de dieren van super dichtbij kunnen zien, super gave ervaring! Om het complete plaatje van de dag weer te geven moeten we ook even melden dat er opeens een jongen aan onze gids vroeg op hij met ons op de foto mocht. Toen wij ‘ja’ antwoorden kwam de hele bus met Tanzaniaanse studenten aangerend om met ons op de foto te gaan en liep het van een groepsfoto al snel uit de hand naar selfies met het ene witje met de ene student en het andere witje met die student waarbij de telefoons ondertussen snel overgegeven werden. We waren dan ook blij dat een paar minuten later hun bus vertrok anders hadden we daar nog lang gestaan. We hadden voor de lunch afgesproken bij een hotel iets verderop op een heuvel. Het uitzicht over Mikumi park vanaf daar was prachtig, het buffet inclusief gehaktballen waar wij na een week of 5 echt van konden genieten, was minstens zo geweldig!! En als kers op de taart mochten we daar na de lunch nog even in het zwembad duiken. Het was een geweldige dag, en dat naast de deur!

De volgende dag begon de reis echt en hebben we de bus gepakt richting Iringa (die erg on-afrikaans perfect op tijd vertrok). Het was vier uur rijden. Vanaf Mikumi gingen we meteen de ‘high lands’  in dus het uitzicht was prachtig tussen de bergen! Eindeloos groen, baobab-bomen, een (bruine) rivier, af en toe kleine dorpjes met lemen huizen en soms een stadje. Hoewel de bus half vol vertrok stapten er steeds meer mensen in (en weinig mensen uit), waardoor er veel mensen moesten staan (die toen er politiecontrole was langs de weg allemaal even moesten bukken). Daarbij rolde er tomaten van een mevrouw die achter mij zat over de vloer van de bus, het was een ervaring! In Iringa een fijn hotel gehad en een leuke stadswandeling gedaan; markt, park, moskee en een monument (waarbij een politieagent kwam vragen of wij een ‘permit’ hadden om research te doen omdat we naar het monument stonden te kijken en een foto maakte..). Even een korte ode aan de heerlijke kip en pizza die wij die avond in een restaurant hebben gehad; het was heeeeeeerlijk!!

De dag erna bijtijds opgehaald door de chauffeur/gids met huurauto en in een dikke drie uur naar de ingang van Ruaha park gereden. De weg werd al snel onverhard, dus veel hobbelen door eindeloos groen met soms wat huisjes. In het park gelunched (op z’n Nederlands met een picknickpakket) langs de Ruaha rivier, heel mooi! Daar meteen bokken en een krokodil gespot! De rest van de dag op safari geweest en heel veel dieren gezien; nijlpaarden, olifanten, impala’s, zebra’s, giraffen, leguanen en meer! Het hoogtepunt was toch wel een groep olifanten inclusief kleintjes die de rivier ging oversteken, heel gaaf om te zien! Het dak van de jeep kon omhoog zodat we staand zonder ramen naar de dieren konden kijken. Het park zelf ik ongelofelijk mooi, eindeloos groen met bergen en een rivier. Het park is enorm groot (zo groot als Nederland!) en super rustig que toeristen, heel fijn! We hebben die avond in een simpel restaurant gegeten. Dit lag in het dorp waar het personeel van het park woont (in het park is dus een soort mini dorp met school en buurthuis en al!). Na het eten liep er iets langs het restaurant, wij herkenden het niet zo maar het was best groot! Later bleek het een hyena te zijn geweest! Op weg naar de wc een schorpioen tegen gekomen (boos met z’n staart in z’n nek en al)! De cottage waar we overnachten was prima, al hebben Frans en Marlies de drie dames vanuit de cottage ernaast wel heel hard horen gillen en lachen toen er meerdere (GROTE!) insecten gevonden, kapot gestampt, gesplashed en naar buiten gejaagd werden.

Zondag vanaf de cottage de zonsopgang bekeken, prachtig boven het (we blijven het zeggen) eindeloos mooie groen! Daarna weer het park in, super veel moois gezien! Hoogtepunten waren; een nijlpaard die onder de brug vandaan kwam rennen waar wij met de auto op stonden, een vlakte met olifanten, giraffen, zebra’s en bokken bij elkaar, een prachtig uitzichtpunt over het park, midden in een kudde olifanten staan, olifanten die de bumper van de auto aanraken en krokodillen zien van heel dichtbij! En als kers op de taart, terwijl de gids zei dat het extreem moeilijk was om leeuwen (door alle begroeiing) te zien in het regenseizoen; Leeuwen!! Van een afstand, maar het was heel gaaf om te zien, en er kwam nog even een hyena voorbij gewandeld bij de leeuwen:) Top dag! Die avond in een mooie houten logde in een dorpje net buiten het park geslapen en de volgende dag vertrokken richting Iringa.

Die dag was een reis-dag. Want nadat we in Iringa afscheid hadden genomen van onze luxe auto met chauffeur/gids zijn we met de lokale bus door gereisd naar Morogoro. Gelukkig hadden we voor deze +/- 5 uur ook wel een luxe bus. Dit houd in dat we hebben kunnen genieten van heftige muziekvideo’s die werden afgespeeld op schermpjes, mooi uitzicht op de groene heuvels, ons picknickpakket en een fruitsapje dat we aangeboden kregen in de bus! Helaas hebben we minder genoten van de predikant die opeens lang in de bus een preek begon te schreeuwen en de slechte film die gedraaid werd... Aangekomen in Morogoro snel van het chaotische busstation gevlucht (met vijf witjes, chauffeur en veel bagage in een taxi) naar een hotel waar we even later heerlijk in het zwembad lagen. Heerlijk! Daarna nog wat rond gelopen door de stad, die vooral druk over kwam, en lekker gegeten (na, wat hier best normaal is, lang gewacht te hebben..).

Toen was het alweer donderdag en zijn we, na een heerlijk ontbijt, Morogoro verder gaan verkennen. Na was in de stad te hebben gelopen wilden wij, erg optimistisch, drie kilometer een weg uit lopen naar een gebouw dat ooit door de Duitsers is gebouwd (volgens de reisgids). Dat was heftig zweten, 3 kilometer in de zon half berg op...! Maar we hebben het bereikt! Toen bleek het een overheidsgebouw te zijn (terwijl er volgens de gids gewoon ‘kantoren’ in zaten) met een hek en al... Gelukkig waren Frans, Marlies en Joke al snel vrienden met een van de bewakers en mochten we van het uitzicht gaan genieten, hadden we toch niet voor niks gelopen. Het werd helemaal mooi toen we een drankje mochten drinken een de kantine van daar. Hilarisch idee dat je opeens in de kantine van een overheidsgebouw zit, maar dat koude drankje was heerlijk! Daarna door een villawijk, veel tropisch groen en zelf langs een golfbaan weer terug gelopen naar het centrum. Toen was het weer tijd om te genieten van de rust van het vakantiegevoel, de zon en het zwembad:) Later die dag was het tijd om te shoppen; souvenirtjes voor naar Nederland en boodschappen voor ons aangezien in ‘de grote stad’ veel meer te krijgen is dan in Mikumi. Dat kwam neer op bakpoeder en smeerkaasjes, maar vooral op drank! Als verjaardagscadeau van Joke mocht Ing iets lekkers uitzoeken bij de slijter van Morogoro, het werd een fles Smirnoff en een doos Tanzaniaanse-shotjes uit zakjes... Die avond hebben we pre-verjaardagsdiner voor Inge gedaan! We hebben heerlijk gegeten en gedronken in het hotel met slingers en veel cadeautjes uit Nederland! Als toetje had Joke in de supermarkt in Morogoro een super schattig roze taartje gevonden, waar een Nederlands (door Martina toegestuurd) kaartje op ging. Kortom, een echte verjaardagsavond! Echt super lief dat zoveel mensen de moeite hebben genomen of een cadeautje te laten importeren, dit had ik echt totaaaaal niet ver wacht !! Dankjewel allemaal !!

Vrijdag ochtend (toen het officieel ‘happy-birthday-Inge!’ was) in de chaos van het busstation van Morogoro afscheid genomen van Frans, Marlies en Jannie:( Toen die in een bus waren gezet zijn wij ook naar een bus gewezen die naar Mikumi ging. De vier uur daarna hebben we in een stilstaande bus doorgebracht (‘Inge, wat wil jij graag doen op je verjaardag?’ ‘Ja in een stilstaande bus zitten, leuk’..). Af en toe eens wat rond gevraagd hoe laat we zouden vertrekken, eerst was het ’12 uur’ daarna kregen we een eerlijker antwoord ‘als de bus vol is’. Een eindeloos aanbod van verkoopproducten ongeveer in onze neus geduwd gekregen, wat we allemaal niet nodig hadden.. behalve de bananenchips natuurlijk! Hoewel het niet leuk was, was het wel erg Afrikaans dus tja, we hebben ons er maar bij neer gelegd. Je werd trouwens goed duf van de hitte, tel daar schreeuwende mensen, slechte muziek, 100 ronkende toeterende bussen en dus eindeloze verkopers bij op en je hebt een beetje een idee van het sfeertje. Toen de bus eenmaal ging rijden waren we in 2 uur bij het ziekenhuis waar we voor de deur werden afgezet (is langs de doorgaande weg van de bus en als je dat aangeeft is dat heel normaal hier). Home sweet home, zo voelde het echt. Die avond hebben we slingers op gehangen door het hele huis, geskyped, gegeten en daarna een drankje gaan drinken om te proosten op Inges 23e levensjaar! Het was een gezellige avond samen met de twee andere Nederlandse studenten die hier zitten; Charlotte en Heleen. Inge’s verjaardag afgesloten op zaterdag met een door Joke gemaakt ontbijtje op bed; gekookt eitje, toost, sapje, theetje:).

Zaterdag was het de laatste avond van Koning Hein en Koningin Henny als koningspaar bij de kermis in Lobith. Het was voor Joke even slikken om dit te moeten missen maar doordat er apfelcorn naar Tanzania was gestuurd (bedankt damens van de kermis-ploeg!), een Tanzaniaans tafelkleed naar Nederland voor op de kermistafel en er geskyped kon worden (met twintig man in Lobith tegelijk was dat wel heftig), was Joke er toch een beetje bij.
Het nadeel aan een paar maanden hier zijn is dat je belangrijke mensen en belangrijke momenten mist. Dat is sommige momenten meer balen dan andere. Gelukkig is bij ons allebei het gevoel (nu nog) heel duidelijk dat we heel blij zijn om hier te zijn en dat we nog lang hebben om dit prachtige land verder te ontdekken met daarbij ook in ons achterhoofd dat het heerlijk is dat we in augustus weer terug mogen naar ons eigen vertrouwde leven met heel veel lieve mensen!

Om af te ronden zijn we afgelopen weekend naar de kerk geweest, naar een andere dan die we al eerder gezien hadden. De mis in deze kerk zou om kwart over negen beginnen, wij waren er rond negen en er was nog niemand. Beetje gewacht en gehangen en om half tien begon het. De kerk zelf was een basic hal met aan een kant een podium met microfoons, drumstel, trommels, piano en gitaren waarachter de wand mooi versierd was met doeken en zelfs (kerst)lampjes in disco-knipper-standje! De mensen die het ‘concert’, want zo voelde het wel, gingen aanschouwen zaten op plastic stoelen. De uren (ja, uren..) daarna hadden hoogte en diepte punten. Dieptepunten waren dat het niet altijd zuivere koor in combinatie met de muziekinstallatie niet altijd lekker klonk, de eindeloze toespraken in het Swahili en het feit dat men zo blij was  met witte gasten dat er gevraagd werd of we wat wilde zeggen, waarna Joke in hakkelend Engels maar even verkondigde dat we heel blij en dankbaar waren om daar te zijn. Maar er waren vooral veel hoogtepunten! Om te beginnen werd er heftig gebeden; mensen mompelen, zingen of schreeuwen echt heftig met een gezicht en lichaam vol passie (handjes in je lucht, alles) om hun ‘true god’ te aanbidden. Er werd veel gezongen en gedanst, hoewel dit dus vaak van matige kwaliteit was, had het zeker iets vrolijks! Een solo van een jongen was wel zuiver, en daardoor meteen erg mooi. En we hebben een heus optreden gehad van een boyband (4 jongens van mid-twintig) die gingen playbacken en daarbij heftige dansmoves deden! Zeker niet verkeerd om naar te kijken:P Om het sfeertje in de kerk verder te omschrijven lagen er jonge kinderen op de grond te rollen, lachen, spelen en witjes te bespieden en zaten er wat jongens in een schriftje mee te schrijven welke verzen van de bijbel besproken werden, waarvan mij later uitgelegd is dat ze dat doen om thuis terug te kunnen zoeken ‘voor raad’ op momenten dat ze dat nodig hebben. Kortom de kerk was weer een bonk cultuur en dus een hele ervaring!

Om ook nog even wat over onze stage te vertellen, we lopen nog een week stage op de RCH (moeder en kind zorg, waar we nu de derde week doen). Dit is leuk en loopt fijn. Vandaag Nederlandse speculaasjes uitgedeeld aan onze collega’s die heeeeel erg in de smaak vielen! Volgende week naar we naar de female-ward.

Ps vergeet ons geweldige filmpje niet te kijken!! Met dank aan L.S. Aangenendt voor het toesturen van  het benodigde muziekfragment :)