Onleesbare doktershandschriften, slangen en NUTELLA !

Deze week zijn we al wat meer gewend op de male-ward en zijn we wat meer bezig; dossiers opstellen (wat vaak neer komt op onleesbare doktershandschriften ontcijferen..), medicatie bestellen, spuiten klaarmaken en zetten, infuus prikken en aanhangen en bijvoorbeeld een zak bloed ophalen bij het lab. Daarnaast sta je ook gewoon te wachten... bijvoorbeeld tot een arts de artsen-ronde komt doen, of uberhaupt tot er weer iets te doen is. Gelukkig kunnen we tijdens dat wachten dan mooi even bijpraten over dingen die hier toch duidelijk heeeeel anders gaan dan bij ons (hygiëne, valpreventie, het aftekenen van medicatie, het informeren van patiënten..). Met behulp van het personeel en wat boekjes proberen wat in die loze-minuutjes wat Swahili te leren. Daarbij is het heel normaal dat verpleegkundigen van ander afdelingen die af ten toe ook duidelijk tijd te veel hebben even een praatje komen maken, gezellig! Zo leren wij namen kennen, worden we uitgenodigd om op verschillende afdelingen ook nog eens te komen kijken en hebben we leuke gesprekken over Tanzania en Nederland, wat van beide kanten heel wat verbazing op levert.

De contacten met ziekenhuismedewerkers leveren af en toe interessante situaties op. Zo vroeg Joke aan een verpleegkundige tijdens de theepauze ‘how was your day’ en zij antwoordde ’43 year’... Ze begon te vertellen over haar zoon enzo dus het was prima, maar tot zover de poging om beleefd te doen....

We hebben Masaai op de afdeling gehad! Die waren duidelijk anders gekleed; met doeken en kettingen (want ja, in tegenstelling van wat sommigen van jullie misschien denken lopen de meeste mensen in broeken en t-shirt, en af en toe een ski-jack als het regent). De Masaai zijn lang en dragen altijd een stok bij zich (hoewel ze gelukkig geen vee mee naar het ziekenhuis nemen).

Naast interessante mensen ontmoeten we ook veel interessante beesten; vooral Inge heeft nogal een duidelijke haat-liefde verhouding (haat voor vele insecten, liefde voor vele andere dieren); Hierdoor hebben wij verschillende huisdieren met namen. Thor ! de huistuinenkeuken tor. Die zich vooral schuilhoud in ons keukenkastje boven het aanrechtblad. Wat betekend dat als je een theezakje of iets dergelijks wilt pakken, je een soeplepel gebruikt om het kastje te openen en de thee er uit te schuiven. Ondertussen komt hij er aangekropen/aangevlogen, wat er voor zorgt dat we gillend/springend het kastje sluiten. Voordat we naar Tanzania gingen hebben we afgesproken dat Joke zorgt voor alles dat vliegt en ik voor alles dat kruipt. Aangezien Thor! een potentiele vlieger is, zijn we er nog niet over uit wie zijn verantwoordelijkheid dit is. Ook hebben we een paar huisgeiten, waarbij de meest aanwezige Sjaak is. Hij (denken we) is een bruine geit en de grootste van het stel. Hij loopt altijd voorop en is uit op avontuur. We hebben hem ontmoet omdat hij op een dag over ons terras liep, waarna ik hem wilde knuffelen, wat hij natuurlijk niet wilde.. Hierna sprong hij van het terras af en was het gelijk mijn held. Verder is hij veel bezig met de andere geitjes opjutten en terroriseren. Ook hebben we nog Jaapie, de ochtend krekel, die aanwezig is op de mannenafdeling om iedereen in de ochtend erg aanwezig te laten weten dat hij ook wakker is. Verder zijn hier een heleboel katten en kippen die een beetje over het terrein rondlopen en liggen. De kippen lopen vaak met een boel kuikentjes, die ze erg fanatiek beschermen. Verder zijn we onze huisapen na onze eerste ontmoeting helaas niet meer tegengekomen. Hoewel we ons nog steeds afvragen of het apen of andere dieren, want ze hebben wel een beetje een wasbeerachtige staart. Jullie een idee (zie de aap bij foto’s)? En als laatste hebben we joke’s favoriete avondkikker. Of dit steeds dezelfde kikker is geen idee, maar iedere avond na het avondeten zit er een kikker in de hoek, waarbij er ooit een dag komt dat joke hem wilt gaan kussen en kijken of er wat gebeurd (aangezien dit vaak zat in disneyfilms gebeurd)

We leven ondertussen behoorlijk volgens vaste patronen (zeg maar gerust dat we licht-autistische trekjes beginnen te vertonen). Opstaan; thee met toost, van half acht tot half drie/drie uur stage, daarna nog eens wat eten, douchen, schoolwerk, lezen, dagboekje schrijven en na het eten is het tijd voor een Disney!! Lang leven Inge’s hardeschrijf hebben wij genoeg Disney’s voor een 100-dagen-marathon, dus ik denk dat die er wel in zit! En dan vroeg ons bed in (dromend over prinsen, kastelen en malaria...).

Het hoogtepunt van afgelopen maandag was dat we de mini-supermarkt tegenover het ziekenhuis terrein zijn gaan inspecteren; met wat ‘waaaaaaahhh’ en ‘jeeeeeeej’ kwamen wij erachter dat er hier NUTELLA te koop is!! En chocoladekoekjes!! Relatief duur voor hier (ongeveer 4,50 euro), maar ons zeker waard, wat een luxe!

Het weekend was geweldig. De dokter waar we al eerder mee op stap waren geweest smste ons of we met hem ‘on the move’ wilden, want hij wilde ons wel wat meer van Mikumi laten zien. Dit kwam neer op zaterdag een drankje doen bij een plaatselijk hotel, niet wat we precies verwacht hadden maar we deden maar gewoon leuk mee en al snel kwam er een interessant gesprek op gang over geloof en de zorg. Daarna kregen we een rondleiding over het hotelterrein, wat niet heel interessant was... Behalve dat het hotel een snake-house had, waar slangen gehouden werden die je kon zien, maar die was dicht... Maar de dokter wist nog wel een andere dus gingen we daar heen. Om het eerlijkt te houden was de toegangsprijs voor Tanzanianen 1500 Tsh en voor ons 10.000 Tsh. Klinkt in eerste instantie raar, maar is eigenlijk best eerlijk als je bedenkt dat de dokter hier ‘aan het sparen is om hopelijk een auto te kunnen gaan kopen’. Het Snake-house was gaaf! Toen we geinteresseerd naar de eerste (kleine, niet giftige) slang stonden te kijken kregen we meteen de vraag of we hem niet even vast wilde houden. Inge was blij dat ze de camera vast had, want die hoefde niet zo, Joke natuurlijk wel!:) We hebben veel gave slangen gezien die in Tanzania of ergens anders in Afrika leven en krokodillen en schildpadden! Daarna wat rond gelopen richting marktje, langs huizen, een basisschool, zwaaiende kinderen, een zingend koor in een kerkje en andere alledaagse dingen die voor ons heel bijzonder zijn om hier te zien! Daarna nog een passievrucht-mango-nog-iets-drankje gedronken en nog wat zitten praten. Volgend weekend waarschijnlijk met hem naar de zondagsmis in een kerk hier ergens, wordt vast ook een beleving!
Zondag rustig aan gedaan en na de lunch de wandelschoenen aangetrokken want de dagen daarvoor had een jongen met een kapmes het hoge gras voor ons terras weg gehaald, dus zijn we onze ‘tuin’ gaan ontdekken. Joke werd meteen enthausiast met ‘Inge, hier kun je tussen de heg door’ en ‘dit lijkt wel een pad het bos in’, gelukkig was Inge zo verstandig om te zeggen ‘.....misschien moeten we niet te ver’. Geen apen ontdekt helaas, gelukkig (wat wel door je hoofd spookt na het Snake-house) ook geen slangen. Wel een bananenboom! Zonder bananen...

De lijst van dingen die we hier nog willen doen groeit, zo horen we van alles; van wandelingen in de buurt hier tot mooie gebieden op een paar uurtjes reizen. Dus het is een fijn om te weten dat we de tijd hebben om dit prachtige land te ontdekken!

Heel veel liefde voor alle lieve mensen die wij missen en dit lezen!!